Młode recytatorskie talenty (galeria, wideo)

Rozmawialiśmy z organizatorami oraz jurorami - poruszamy ten wątek w najbliższym numerze "Gazety Radio Września".

To już tak trudno zrozumieć, że sztuka nieco różni się od sportu? Tutaj nie ma miarki, szkiełka i oka. Kryteria estetyczne mają inną naturę. Czy jeżeli do castingu do roli np. Karola Wielkiego w serialu historycznym zgłosi się 1000 kandydatów, to reżyser MUSI wybrać tego jednego-jedynego, bo "przecież ktoś musi wygrać"? Czasem szuka się odpowiedniego wykonawcy aż do granic zagrożenia produkcji filmu. To oczywiście przykład skrajny, ale mniej więcej o to w tym wszystkim chodzi. A jak jest w konkursach muzycznych? A na festiwalach, także filmowych? Konkursach literackich, fotograficznych? Sprawdź w sieci, przecież to nic trudnego, a sam/a się przekonasz. Sprawa jest prosta: brak pierwszego miejsca jest sygnałem, że nie pojawił się utwór (piosenka, wiersz, interpretacja) na tyle wybitny, żeby było widać jego przewagę nad pozostałymi. Promując coś pierwszym miejscem, jednocześnie przekazujesz komunikat, że to jest najlepsze. A co zrobić, jeśli najlepsze nie jest? Nie jest nawet dobre? Nagradzanie rzeczy przeciętnej "pierwszym miejscem" jest na swój sposób demoralizujące, bo poniekąd zakłada, że w przyszłym roku, przy spadku poziomu, też będa pierwsze miejsca, czyli będa "najlepsi". A przecież nie będą, prawda? Jak m ówi przysłowie - "w świecie ślepców jednooki będzie królem". Ale czy o to chodzi? O takich "królów" Ci chodzi? Skok w dal w centymetrach zmierzysz, Drogi Rodzicu, ale dykcji, interpretacji, doboru utworu, kultury słowa, a przede wszystkim - WRAŻLIWOŚCI NA SŁOWO - już nie. To trzeba po prostu widzieć, słyszeć, czuć. Po prostu czuć. Nie każdy to potrafi i tyle. Zaufaj, że nikt nie chce wyrządzić krzywdy Twojemu dziecku, ale ono także musi zrozumiec (m.in. dzieki Twojej rozmowie z nim), że świat nie jest zero-jedynkowy i nie wszystko jest na tyle proste, by to nazwać i wymierzyć. Dzieci rozumieją to nawet lepiej niż dorośli, tyle że dorośli wystarczająco skutecznie mieszają im niekiedy w głowach, forsując udział w niekończących się zawodach i konkurencjach. Czasami ważniejszy jest udział, konfrontacja z innym młodym artystą niż zajęte miejsce. Dziecko, jeśli go nie zniechęcisz profilowaniem wszystkiego do "wyścigu szczurów", samo się nie zniechęci. Daj mu szansę i nie układaj mu świata podług swojej konstrukcji. I nie musisz być złośliwa/wy, wytykając komukolwwiek jego "rozdmuchane ego". Z kontekstu Twojej wypowiedzi wynika, że nawet nie do końca rozumiesz, co to oznacza. Tyle ode mnie - Dziecka.

Zastanawia mnie fakt nieprzyznania I miejsca w jednej z grup wiekowych? Przecież są to swego rodzaju zawody, czy w biegu na 100 metrów jak biegnie tylko 3 zawodników, to jest ktoś pierwszy, ktoś drugi no i ostatni na mecie jest trzeci. Może ktoś z szanownego grona jurorów lub organizatorów wyjaśniłby sposób przyznawania miejsc. Tak niestety jest od kilku lat i to we wszystkich dziedzinach "Talentów". Dlaczego nie przyznaje się danego miejsca startującym, bo nie zaspokoili wybujałego ego jurorów? Odnoszę wrażenie, że tak właśnie jest. Nawet w dyscyplinach sportowych, w których o miejscu decydują noty sędziowskie miejsca są przyznawane w kolejności. Tylko właśnie w konkursach artystycznych jest inaczej. Proszę powiedzieć łyżwiarzowi figurowemu, że dostał najwyższe noty spośród startujących, ale nie zasługuje na pierwsze miejsce, normalnie śmiech na sali. Proszę zatem wytłumaczyć dziecku, że właściwie to było pierwsze, ale drugie, bo jednak jurorom się nie podobało. Chciałbym znać odpowiedź na to pytanie! Gratuluję dzieciom, że jeszcze chce im się brać udział w takim przedsięwzięciu, ale właśnie patrząc na decyzje jurorów zastanawiam się jak długo jeszcze i dzieciom i rodzicom będzie się chciało...